28 March 2016

John Carpenter - Lost Themes II

 Μα το Snake Plissken, ποτε δε θα γινετε τοσο cool, ακομα και αν δωσετε 78 (εβδομηντα οκτω) ευρω για να δειτε live το John Carpenter στον ειδικα διαμορφωμενο χωρο του Πειραιως 117, ο,τι και αν σημαινει αυτο. Μπορειτε ομως να κατεβασετε το Lost Themes II, καμμια εικοσαρια μερες πριν την επισημη ημερα κυκλοφοριας του για να νιωσετε λιγο VIPs. Εγω παντως θα κανω εντυπωσιακη εισοδο, λογικα με το ελικοπτερο μου.
  Η επιλογη οχηματος δεν ειναι καθολου τυχαια. Η μουσικη του Carpenter σε ωθει να κανεις εντυπωσιακες εισοδους, απαραιτητα μεταμεσονυχτιες και κατα προτιμηση σε slow motion για εξτρα δραματικοτητα., εφοσον τηρεις το κανονισμο Eyepatches At Night. Μεχρι τωρα το δοκιμασα στον ηλεκτρικο, αλλα ετρεχα για να τον προλαβω οποτε το coolness level ειχε μπετωσει. Στις 27 Μαιου η δοκιμη θα γινει σωστα. 

Lost Themes II CD/LP (Sacred Bones - 2016)

27 March 2016

Puce Mary - The Spiral

Το Corrupted Delights στηριζει Frederikke, επειδη παραμενει συνεπεστατη στο ειδος που υπηρετει, ασχετα και αν οι πιο κακεντρεχεις θεωρουν πως εχει ταμπλεροποιησει την αισθητικη των power electronics. Ας ειναι. Οσο και να με μπριζωνουν οι φωτοτυπιες με τους serial killers εχω ψιλοβαρεθει, οποτε μια ροζ εξωφυλλαρα με ενα εκπληκτικο περιεχομενο ειναι παραπανω απο ευπροσδεκτη.
 Το Spiral περιελισσεται ανοδικα γυρω απο το προπερσινο Persona, αλλα στο δρομο του μοιραζεται καποιους κοινους τιτλους με το Masks Are Aids, χωρις αυτο να σημαινει πως κανει αχρειαστο revisiting. Εδω, η Puce Mary παιζει σχεδον industrial, με αποκορυφωμα το φλεμα του The Actor και τα βαρελια του (εντελως Atrax Morgue τιτλοφορημενου) Slow Agony Of A Dying Orgasm. Ειμαι παρα πολυ ενθουσιασμενος. Φερτε κι αλλα ροζ εξωφυλλα, βαλτε χαρωπα ελεφαντακια να παιζουν ακορντεον, δε με νοιαζει. Αρκει να συνοδευονται απο τετοιους δισκους. 

The Spiral LP (Posh Isolation - 2016)

16 March 2016

The Walker Brothers - Nite Flights

 Oσο τα μισαωρα live των Walker Brothers καταστρεφονταν απο τις αλαλαζουσες κορασιδες, ο David Jones βρισκοταν αναμεσα στο κοινο παρακολουθωντας πιστα καθε κινηση του Scott Walker, αφομοιωνοντας εκφορα και μελοδραματικοτητα, λιγο πριν βγει απο το κουκουλι για να ενδυθει τη πρωτη περσονα του. Tον David Bowie.
 Το τελος των sixties βρηκε τη μουσικη αγνωριστη, τον Major Tom να εκτοξευεται πρωτη φορα στη στρατοσφαιρα, τον Scott Walker να βγαζει solo θανατηφορες δισκαρες καθως παρακολουθουσε με μισο ματι τον Bowie και την επιτυχια του ενω οι Walker Brothers διαλυθηκαν εφοσον θεωρηθηκαν irrelevant με τις καμπανες και τα χαιμαλια οποτε το θεμα τους εληξε πολιτισμενα. Γενικα η ζωη τα κανει κατι τετοια, κατι αντιστοιχο εγινε και μεταξυ Fad Gadget και Depeche Mode, αλλα αυτο δεν ειναι της παρουσης. Το θεμα μας ειναι το Nite Flights, το τριτο και τελευταιο album των Walker Brothers, μετα την επανασυνδεση τους στα μεσα των 70s.
 Το album αποτελει τη πρωτη αντανακλαστικη αντιδραση στο "Heroes", αλλα εκει που οι Bowie/Visconti/Eno πειραματιστηκαν με kraut, funk και ambient πανω σε πλαστικοποιημενες επιφανειες, οι Walkers εφαρμοσαν τις ιδιες πρακτικες στα δικα τους μετρα. Καθε κομματι δειχνει πιθανες κατευθυνσεις που δε πηρε ποτε η μουσικη, οπως το ορχηστρικο horror flamenco του Electrician, η avant λευκη disco του Child Of Flames (το οποιο ακουστηκε γυρω στις 20 φορες σερι σε θρυλικο βραδυ με Kiwiknorr), το concrete MOR blues του Den Haague και φυσικα το Υπερτατο ομωνυμο που εκτος απο το προφητευει ταυτοχρονα wave και νεορομαντισμο, μοιραζεται την ιδια θεματολογια με το Heroes, μονο που το κομματι υπερβαινει την οποια ηρωοποιηση των πρωταγωνιστων του με το να υποσχεται Θεωση. Δε ξερω αν τα καταφερε. Παντως οταν ο Bowie επεστρεψε το φορο τιμης και διασκευασε το Nite Flights καπως ατσαλα, ο Walker ηταν ηδη κλεισμενος στο καβουκι του.

Nite Flights LP (GTO - 1978)

12 March 2016

La Monte Young / Marian Zazeela - Dream House 78' 17"

  Μεχρι και σημερα, τα δικαιωματα των εργων του La Monte Young παρεμεναν ερμητικα κλεισμενα μεσα στο απευθυσμενο του και οι μονες επανακυκλοφοριες που εσκαγαν σε ανυποπτο χρονο ηταν τα bootlegs, που ειτε κατεληγαν στο κρεματοριο του discogs με τιμες ισαξιες των originals, ειτε εξαφανιζονταν με συνοπτικες διαδικασιες απο τα mailorder, φανταζομαι επειτα απο δικηγορικη επεμβαση. Καλα τους εκανε. Rock'n'roll. Οποτε κυριες και κυριοι, ζουμε ιστορικες στιγμες. Το Dream House 78' 17" οχι μονο αποτελει τη πρωτη επισημη επανακυκλοφορια οποιουδηποτε εργου του φιλτατου λαδεμπορα, αλλα παραλληλα υποσχεται πως καποτε μπορει να αποκτησω το Well-Tuned Piano χωρις να κανω ζιγκολικια σε κλωνους της Ταυγετης.
 Η μουσικη του Young δινει την εντυπωση πως υπηρχε πριν την ακουσεις και θα συνεχισει να υπαρχει ακομα και μετα την ακροαση σου, επειδη η φαινομενικη στασιμοτητα της εχει εντυπωθει στο γενετικο υλικο των μεγαλυτερων επιτευγματων αυτου και του προηγουμενου αιωνα. Ολοι πρεπει να ακουσουν αυτο το δισκο. Ολοι. Αλλα πιο πολυ απ' ολους, ο καθε τελεμες που παιζει ρελαντι drone. 

Dream House 78' 17" LP (Aguirre Records - 2016)

09 March 2016

Genocide Organ - Obituary Of The Americas

  Εσωτερικες τριβες, ναρκοπολεμοι, επιδρομες, εμφυλιες αναταραχες, παραβιαση ανθρωπινων δικαιωματων κατα συρροη, εμπορικες αποικιοκρατιες, φανατισμος. Ναι, μιλαμε για τους Genocide Organ, οι οποιοι μετα απο χρονια στρεφουν παλι το ενδιαφερον τους προς τη Klan Kountry με το Obituary Of The Americas. 
 Ολα καλα ως εδω και με το παραπανω. Κυκλοφορησε επιτελους καινουργιο GO και θα επρεπε να ριχνω μπαλωθιες στη ταρατσα, αλλα κατι ανεξιχνιαστο με κραταει ψυχραιμο και αρνουμαι να πιστεψω πως ο δισκος δεν ειναι τοσο καλος. Οποτε θα ριξω το φταιξιμο σε μεταφυσικους παραγοντες κλιματος, διαθεσης, κακης αστρολογικης συγκυριας, ακομα και προσωπικης ανεπαρκειας στο να εκτιμησω το καλυτερο album που εβγαλαν ποτε μετα το The Truth Will Make You Free. Λεμε τωρα. Οι επομενες 200 φορες ακροασης θα ειναι κρισιμες. 

Obituary Of The Americas CD/LP (Tesco Organisation - 2016)

07 March 2016

Sun of Nothing, Chronoboros, MOB live@An Club, Αθήνα, 12/3/2016


Δε μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε σκληροπυρηνικό HNW με japanoise καταβολές και power electronics αέρα στο An Club. Θυμήθηκα. Ποτέ. Αν αυτός δεν είναι αρκετός λόγος, δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι. Οι MOB είναι από τις ελάχιστες NOISE (με κεφαλαία) εγχώριες μπάντες και αυτό έχει ένα ειδικό βάρος. Προθέρμανση με HEOLSTOR και το πρώτο ομώνυμο cdr, και βρισκόμαστε εκεί από τις 21:00 για να προλάβουμε να δούμε το ηχητικό σύστημα του μαγαζιού προτού καταστραφεί και ακυρωθεί το υπόλοιπο live.

Οι Chronoboros, στο Dialing up the Cutter EP που παίζει τώρα αυτή τη στιγμή, παίζουν κάτι μεταξύ Dillinger Escape Plan, Unsane και Keelhaul, αλλά όχι και ακριβώς. Του math/post hardcore δεν ήμασταν ποτέ, αλλά αυτά τα δεκαπέντε λεπτά υπάρχει λόγος να ακουστούν ζωντανά. Ένα σχόλιο, αν έπαιζαν έτσι πριν 8-9 χρόνια που αυτός ο ήχος ήταν στα πάνω του, θα είχε γίνει ένα κάποιο σοβαρό μπαμ, θα υπήρχε full LP και τέτοια. Γιατί είναι καλό. Και μακάρι να γίνει και τώρα. Αλλά τώρα στα πάνω του είναι το stoner. Δε μπορούμε να τα χουμε όλα.

Μια μέρα κάπου στο 2003, παλιά δηλαδή, πήγαινα ακόμα λύκειο, και χωρίς να θυμάμαι ακριβώς πως, έπεσε στα χέρια μου αυτή η κασσέτα:



Ήταν μια πρόβα γραμμένη σε κασσέτα, που έδιναν σε όσους πήγαιναν στις πρώτες συναυλίες τους, το 2002. Αυτό για μένα ήταν αρκετό για να δω τους Sun of Nothing πάνω απο 20 φορές έκτοτε, και ίσως λέω λίγες. Είναι μια μπάντα που δε θα περιγράψω, διότι πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να μη χωράνε άνθρωποι στις συναυλίες τους και να μένουν απέξω. Στις δώδεκα Μαρτίου υπάρχει μια ευκαιρία επανόρθωσης, σε κατάλληλο χώρο, η οποία είναι ακριβώς "μια" επειδή οι Sun of Nothing γενικά δεν πολυπαίζουν συχνά τα τελευταία χρόνια, και μέσα μου αυτό θέλω να σημαίνει ηχογράφηση του τέταρτου δίσκου τους. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως πρέπει να παίξουν το κομμάτι Crossing Parkers Piece. Αν δεν το παίξουν θα γιουχάρω, θα σβήσω το παρόν κείμενο και θα επανέλθουμε στην κανονική ροή του Corrupted Delights με κάποιο νέο δίσκο των Hijokaidan που πιθανώς να κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα.

Σάββατο, 12/3, 21:00, An Club, Εξάρχεια.

Related Posts with Thumbnails
;